بررسی تأثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیکی(ای-ماکس) بر عملکرد رشد و پارامترهای تخمیری شکمبه در بزغاله های بومی آذربایجان غربی (مقاله کوتاه علمی)

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل پری­بیوتیکی (ای-ماکس) شامل ترکیبات دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر عملکرد رشدو پارامترهای تخمیری شکمبه دربزغاله­های بومی آذربایجان غربی انجام شد.در یک طرح بلوک کاملاً تصادفی،20رأس بزغاله ماده با میانگین وزن 8/1±1/11 کیلوگرم و سن حدود6-5ماه با 4جیره آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل:1) شاهد (بدون پری بیوتیک)، 2) جیره پایه +2گرم پری بیوتیک، 3) جیره پایه +4گرم پری بیوتیک، 4) جیره پایه +6گرم پری بیوتیک در روز،که به مصرف بزغاله­ها رسید. افزایش وزن روزانه بزغاله­هایی که جیره حاوی پری­بیوتیک مصرف نموده­اند به طور معنی­داری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0p<). همچنینافزودن پری بیوتیک در جیره بزغاله ها باعث بهبود ضریب تبدیل غذایی شد(05/0p<). مصرف ماده خشک در بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. افزودن پری بیوتیک در جیره بزغاله تأثیری بر phشکمبه نداشت.نیتروژن آمونیاکی شکمبه، استات، پروپیونات و والرات در بین گروههای آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت. میزان بوتیرات در گروه های حاوی پری بیوتیک در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). در مجموع می توان گفت اضافه نمودن پری­بیوتیک (ای-ماکس) به جیره بزغاله­ها، موجب بهبود عملکرد رشد و تخمیر شکمبه آن ها شد.